احمد خسروی*:
از قدیم گفته‌اند ایرانیان مرده‌پرستند. این همیشه برایم سوال بود که آیا
براستی مردم ما اینگونه‌اند؟! آیا فقط مردم ما مرده‌پرستی را آیین دیرینه
خود قرار داده‌اند یا سایر ملل نیز بر همین آیین استوارند؟
در
مورد دیگران اما شاید وضعییت متفاوت باشد. شاید، آنها هرچند مردگان خود را
ارج می‌نهند اما زندگان را می‌پرستند. همین سبب می‌شود که انسانهایی که به
حقیقت زنده شده‌اند به سمتی جذب شوند که اگر نه پرستیده شوند، دست‌کم دیده
شوند.
انسانهایی
که به حقیقت زنده شدند، بی‌تردید نبوغ پیدا می‌کنند و میل به دیده شدن و
شنیده شدن دارند و ناخودآگاه یا آگاهانه به سوی آنها می‌روند و آنگاه ما به
وجود آنان آگاه می‌شویم که دیگر کار از کار گذشته و یا اجل آنها را درک
کرده یا بیگانه. نوشداروی بعد از مرگ سهراب هم از آیین‌های کهن ماست.
مرگ
مریم میرزاخانی زنگ بیدارباش دیگری بود تا به خود آییم که این دیار، از
این مریم‌ها بسیار از دست داده است؛ دست‌کم بازمانده‌ها را دریابیم.
*وکیل دادگستری
